Świat Konlangów

bandziol20

Porównując germańskie słownictwo (angielski, niemiecki, niderlandzki, szwedzki) pod kątem zmian fonologicznych, zauważyłem rzeczy, które dają do myślenia i nie jestem ich w stanie wyjaśnić. Takoż prezentuję jako "otwarte problemy":
1. skąd w szwedzkim vatteN, gdy w innych jest -R (niem. WasseR, ang. wateR). Czy może to ma jakiś związek z łot. ūdens ?
2. Jakie procesy wystąpiły w każdym z języków przy powstawaniu nid. aarde i szw. jord 'ziemia' (ang. earth, niem. Erde) ?

spitygniew

Co tu niby ma być zagważdżającego? Prejotacja wydaje mi się regularna w skandynawskich (por. jarl i ang. earl), oboczność th - d tak samo. Chyba że chodzi o jakieś zmiany wśród samogłosek, ale z tego jestem raczej ciemny...

bandziol20

Oczywiście nie interesuje mnie th-d. Generalnie rzuciłem tak próbnie, bo mnie to interesuje.
Chodziło mi bardziej właśnie o tę prejotację w szwedzkim (racja ! earl - jarl - dobry przykład, może znasz jeszcze inne przykłady ? czy jag też ?) a z drugiej niderlandzki aa-. Gdyby np. chodziło nam o słowiańskie, to byśmy się lekko zdziwili chyba. Interesują mnie mechanizmy powstawania (aż) takich rozbieżności. Ale OK. Dzięki za wpis. Razz

EDIT :
Ad hol. aarde oraz szw. jord znalazłem pośrednie stadia na etymonline dla earth :
- średnioholenderski miał eerde,
- staronordycki miał jörð.
Teraz by się wypadało przyjrzeć procesom jakie zaszły "w międzyczasie". Razz